Venetië bezienswaardigheden

The Grand Canal is the main street of Venice. Lined with beautiful, if aging, palazzo, you can hop aboard a gondola and imagine a time when these boats were the main means of transport (once there was 10,000 now there are 400). The impressive palazzo, homes to all the wealthy families, had highly decorated exteriors with colorful paintings and mosaics. These days they tend to have faded to one color but many still have the ornate, oriental facades influenced by the merchant trading with the East which made Venice rich. Only a few bridges cross the Grand Canal: the Accademia Bridge, the Rialto Bridge and the bridge near the station at Ferrovia. Stand on these and watch boats pass by filled with fruit and vegetables, slabs of soft drink, building materials etc because Venice is still a city without cars and everything the city needs has to be transported by water or handcart.

Until 1797, the Doges ruled the Venetian Empire and the Palazzo Ducale was where they ruled from. It was one of the first things those arriving in Venice saw as their ships sailed through the lagoon and landed at Saint Mark's Square. The Doges lived here and the government offices were also in this building. Justice was meted out here and the Golden Book, listing all the important families of Venice, was housed here. No one whose family was not in the Golden Book would ever be made Doge. It was an extremely political process ruling Venice and residents could accuse others of wrong doing by anonymously slipping a note into the Mouth of Truth. Inside the palace is wonderful art (paintings by Titian, Tintoretto and Veronese), majestic staircases, the Doge's apartments, the government chambers, the prison cells and the Bridge of Sighs. Outside, along the piazzetta, each column is different.

St. Mark's Square (Piazza San Marco) is filled with centuries of history and is still the symbolic heart of Venice; it has even been referred to as the drawing room of Europe. With the grand St Mark's Church at one end, the Campanile bell tower rising in the middle and the elegant colonnaded arcade of famous cafes on three sides, it is a wonderful place to be - and the hundreds of pigeons think so too. Sit and have coffee (you'll only be able to afford one) and watch the whole world pass by while a tuxedoed band plays. Then plunge north into the narrow streets full of shops leading towards the Rialto Bridge, or west into the city's pocket of high fashion designer stores finishing with an extremely expensive Bellini at Harry's Bar, the place that invented the peach/champagne drink. Alternately, head out of San Marco to the east and stroll the waterfront on the Riva.

Basilica di San Marco (St Mark's Cathedral) is magnificent. It is both a wonderful architectural flurry of Gothic, Byzantine, Romanesque and Renaissance styles declaring the wealth of Venice over centuries, and a spiritual place of worship. Its domes and turrets, and gold mosaic stand out over the square and over Venice, and four ancient classical horses top the entrance, taken from Constantinople (Istanbul) when Venice sacked that city around 1200. Inside the church is dazzling. The church was begun in 828 when the body of St Mark was returned to Venice, smuggled by merchants from its resting place in Alexandria, Egypt. An angel had told St Mark his final resting place would be Venice (which did not even exist at the time) and the Venetian leaders were keen to make it happen. Over the years, churches were built, burnt, rebuilt and expanded resulting in the incredible building we see today.

Rialto Bridge or Ponte di Rialto was the city's first bridge over the Grand Canal. Connecting the highest points on the lagoon islands settlement, the first bridge was built in 1180 and this more solid marble one in 1588-92. The bridge is an elegant arch with steps and shops, a mass of water traffic passing underneath, and huge numbers of tourists and Venetians heading across it. The area around the bridge was, and still is, full of important city functions. Nearby are the city's markets: the fresh produce and the fish market. They have been there for 700 years. This area was also where the first banks were established, where the traders who made Venice rich set sail from and sold their goods on return, where courts met, prisoners were held and punished, and new laws were declared.

Murano is een van de 188 eilanden in de Lagune van Venetië, beroemd vanwege de aanwezige glasfabrieken. Hier wordt het unieke gekleurde glas van Venetië gemaakt, veelal in familiebedrijven. Deze zaten eerst in het centrum van Venetië, maar door de vele branden werden ze in 1291 verbannen naar Murano. Zo lang bestaat deze industrie hier dus al. Een opleiding voor het maken van Venetiaans glas duurt tien jaar. Het is zo’n gespecialiseerde kunstvorm, dat in het verleden glasmakers niet uit Venetië weg mochten en dat ze werden vermoord als bleek dat ze de bedrijfstak hadden verraden! Tegenwoordig is het handgemaakte glas duur en sterft de bedrijfstak uit. Je wordt bij een bezoek dan ook enthousiast aangemoedigd om iets te kopen. Op Murano wonen zo’n 4.000 mensen. Op het hoogtepunt waren dit er 30.000 en bouwden rijke Venetianen hun zomerhuizen met grote tuinen op het eiland. Murano had zelfs de eerste botanische tuin van Italië.

Of the several islands in the Venetian Lagoon, the 3 main ones are Burano, Murano and Torcello. Though small, each island has developed its own name and fame separate from Venice. The people of Burano are known internationally for their lace industry. Murano's inhabitants have a reputation as artisans as well, producing world-famous glassware. Torcello was the first of Venice's Islands to be populated, making it home to some of the areas oldest buildings and finest cathedrals.

Built in 1602, the Ponte dei Sospiri (Bridge of Sighs) connected the interrogation rooms in the Doges Palace with the prison cells. It got its name from the fact that prisoners passing across it sighed for their lost freedom and their final view of Venice through the barred windows. The prison cells were small, dank and often a final stop before death. You can see them on a tour of the Palazzo Ducale (Doges Palace). Designed by Antoni Contino whose uncle designed the Rialto Bridge, the Bridge of Sighs is covered-in, with bars on the windows, made of white limestone. From the outside it is lovely, from the inside not so pretty.

Extending into the northeastern Italy, the Dolomites are a section of the Alps mountain range, which stretches from Austria in the east to France in the west. These peaks attract adventurers in the winter for skiing and in the summer for mountain climbing, but also draw in people simply looking to take in the views. Just an hour's drive from Venice gets you to the valleys of these majestic mountains, dotted with quaint villages and serene lakes.

Zo’n 107 kilometer ten noorden van Venetië ligt het Meer van Misurina. Dit natuurlijke water in de Dolomieten was in 1956 gastheer van de schaatswedstrijden tijdens de Olympische Spelen. Dit is de perfecte trip vanuit Venetië, als je van bergen, water en frisse lucht houdt. Langs de oever van het meer liggen diverse hotels. Het meer ligt dicht bij de plaats Cortina d’Ampezzo, waar in 1956 de Olympische Spelen werden georganiseerd. Er loopt een ruim 2½ kilometer lang pad om het meer, dat maximaal 4½ meter diep is. Vanuit elk van de hotels heb je een schitterend uitzicht op de bergen in de buurt.

Burano is one of the islands in the Venice lagoon. It is famous for its colorful houses and lace-making. You can watch the skilled women working and see why it takes months to make even the smallest piece; each lace-maker specializes in a particular stitch. Not surprising then that a lot of the lace currently for sale in Venice is knocked off in factories far far away; another example of Venice’s traditional crafts becoming too expensive for the modern world. Burano’s other claim to fame is its color: every house is painted a bright shade of blue, yellow, pink, purple. Put this with the washing flapping in the breeze, the window boxes of red geraniums, and the painted saints in their wall niches and you feel like you're at a permanent festival.

Het paleis Contarini del Bovolo zit verstopt in een zijstraatje niet ver van het Canal Grande in Venetië. Het is alleen al een bezoek waard door het prachtige trappenhuis met een wenteltrap aan de voorzijde van het gebouw. Deze trap werd in 1499 aan het bestaande gebouw toegevoegd en werd ontworpen door Giorgio Spavento. Een indrukwekkende serie bogen, die omhoog lopen rond een prachtige stenen toren en daarmee het idee geven van een slakkenhuis. De kenmerkende trappen werden door Orson Welles in 1952 op film vastgelegd in zijn bewerking van Othello van Shakespeare. Sindsdien is het een populaire toeristische attractie, met prachtige uitzichten vanaf het dak. Ook heb je hier de mogelijkheid een unieke foto te maken.

Op een korte afstand te voet vanaf de oever van het Canal Grande, ligt de Chiesa di San Vidal. Deze elegante kerk is een van de minder bezochte kerken van Venetië en tegenwoordig in gebruik als concertzaal. Het gebouw stamt al uit de 11de eeuw, maar de opvallende klassieke gevel is er bij een renovatie in de 17de eeuw door architect Antonio Gaspari aan toegevoegd. De meeste bezoekers komen hier voor een van de reguliere concerten van barokmuziek door het bekende ensemble Interpreti Veneziani. In het gebouw zijn ook indrukwekkende kunstwerken van Piazzetta, Carpaccio en Pallegrini te zien.

In de wijk Castello in Venetië ligt het plein Campo Santa Maria Formosa. Het is een levendig plein, genoemd naar de 15de-eeuwse kerk die hier in de buurt staat. Het gebouw heeft twee gevels, waarvan de meest sierlijke in barokstijl aan de kant van het plein te vinden is. Aan het plein staan ook het 13de-eeuwse Palazzo Vitturi en het 17de-eeuwse Palazzo Ruzzini. Beide gebouwen zijn nu in gebruik als hotel, maar hebben het meeste van hun oorspronkelijke uitstraling behouden. Bezoekers kunnen genieten van de lokale bevolking, die graag winkelt in dit gebied, of van de kinderen, die op het plein spelen.

Peggy Guggenheim was een belangrijke kunstverzamelaar, die Amerika verliet en naar Venetië verhuisde. Ze leefde daar de laatste dertig jaar van haar leven en toen ze in 1979 overleed, werd haar collectie van vroege 20ste-eeuwse Europese en Amerikaanse kunst de basis voor de Peggy Guggenheim Collection in Venetië. Dit museum werd geopend in 1980 en is nog steeds gevestigd in haar voormalige woonhuis aan Canal Grande, ook bekend als Palazzo Venier dei Leoni. Ze was de laatste persoon in Venetië, die een eigen gondel en gondelvaarder had. De collectie bevat werken van Picasso, Magritte, Kandinsky, Pollock en natuurlijk Max Ernst, de surrealistische kunstenaar en haar echtgenoot. Er is ook een beeldentuin en er zijn wisselende exposities. Na alle eeuwenoude kunst en architectuur in Venetië is de Guggenheim Collection een welkome moderne afwisseling. Gebruik foto met toestemming van Guggenheim Venetië.

Venice is home to many important churches, including the huge Basilica of Saints Giovanni and Paolo (John and Paul). Known as “San Zanipolo” in Venetian, this Basilica was the setting for every Venetian doge’s funeral from the 15th century on, and is the burial site for 25 of those doges. Santi Giovanni e Paolo was built in the 14th century on land donated by a 13th century doge. The church is enormous - one of Italy’s biggest - and contains artwork by notable Italian artists as well as several tombs. Because the church also holds a piece of a saint - in this case, one of the feet of St. Catherine of Siena - it rises to the level of “Basilica.” Artists whose work appears in Santi Giovanni e Paolo include Bellini, Veronese, and two generations of Lombardo sculptors. Not only does a painting by Bellini hang in the church, Bellini himself is also buried inside. Other tombs in the church include 25 Venetian doges and the 3rd Baron of Windsor, who died in Venice in 1574.

Als u aankomt in Venetië, vanuit andere Italiaanse steden of vanuit andere plekken in Europa, komt u waarschijnlijk aan op Station Santa Lucia. Dit is het hoofdstation voor de treinverbindingen van de stad en het belangrijkste vervoerknooppunt van de historische stad. Het mooie modernistische gebouw uit de 20ste eeuw is het werk van de architecten Mazzoni en Vallot en staat prominent op de noordoever van het Canal Grande, met dagelijks meer dan 80.000 passagiers. Er zijn talloze manieren om vanaf het station naar de stad te komen, maar de meest sfeervolle manier is om een watertaxi over het kanaal te nemen.

Venetië is een van de meest schilderachtige bestemmingen van Italië. Daarom is het er ook altijd erg druk. Maar de echte kenners zeggen dat Dorsoduro, een van de zes wijken van de stad, met een mooi museum, heerlijk eten, indrukwekkende architectuur en veel oude kerken maar een fractie van die drukte heeft. Bezoekers kunnen langs de gracht wandelen en de Gallerie dell’Accademia bezoeken, waar tientallen werken te zien zijn van een aantal van de veelgeprezen schilders uit Venetië. Of ga naar de Peggy Guggenheim Collection, met een al even indrukwekkende verzameling moderne kunst. De San Sebastiano, een van de bekendste kerken in de wijk, biedt bezoekers toegang tot sierlijke plafondschilderingen en vergulde altaars, maar dan zonder de drukte. Zoek je smaakvolle souvenirs voor weinig, dan slaag je vast op Calle Sant’Agnese.

Bij een tocht over het Canal Grande in Venetië is er één paleis dat zeker een bezoek waard is: het Palazzo Santa Sofia. Deze villa aan de waterkant uit de 14de eeuw is meer bekend onder de naam Ca' d'Oro, door de gouden details die ooit de gotische buitenkant sierden. Andere kenmerken van het paleis zijn door de jaren heen ook veranderd, zoals de trap aan het binnenplein en de balkons, die werden verwoest door een voormalige eigenaar. Maar de laatste private eigenaar van Palazzo Santa Sofia, Baron Giorgio Franchetti, had andere plannen. Na zijn dood liet hij het na aan de Italiaanse overheid, samen met de kunstcollectie, meubels, onderscheidingen, tapijten en meer, zodat er een betere toekomst voor het paleis en de kostbaarheden in het verschiet lag (veilig voor de dreiging van stijgend water). Ondertussen kunnen bezoekers nu de binnenzijde bekijken, een galerie met de collectie van de baron, en genieten van de indrukwekkende uitzichten over de grachten vanuit het pand.

Op het eiland Torcello in de Lagune van Venetië staat een van de belangrijkste kerken van de stad, de Cattedrale di Santa Maria Assunta. Torcello was een van de eerste nederzettingen op de eilanden van Venetië en is daarmee van enorme historische betekenis. De kathedraal is een van de oudste gebouwen van Venetië. De Cattedrale di Santa Maria Assunta dateert van de 7de eeuw, maar het grootste deel van het huidige gebouw stamt uit de 9de, 11de, 12de en 14de eeuw. Met name van de Byzantijnse renovaties in de 11de en 12de eeuw zijn enkele prachtige mozaïeken overgebleven. Als je de kleurrijke mozaïeken in de Basiliek van San Marco gezien hebt en mooi vond, dan vind je deze ook zeker prachtig. Ze hebben dezelfde stijl, maar zijn ouder.

Op de zuidwestelijke oever van het Canal Grande in Venetië, staat het uit 1649 stammende Ca’Rezzonico. Hoewel de bouw door barokarchitect Baldassare Longhena toen begon, werd die niet voltooid. Pas vanaf 1751 ging de bouw verder op bevel van de rijke familie Rezzonico. Zij gaven de opdracht aan architect Giorgio Massari om er het grootste woonhuis van Venetië van te maken. De buitenkant wordt gekenmerkt door zuilengangen, portieken en boogvormige ramen in grote nissen. Aan de binnenzijde zijn er marmeren trappen, kamers met veel goud en enorme balzalen, waar veel uitgebreide schilderingen en kunst met gezichtsbedrog in trompe-l'oeil-stijl te zien is. Deze werken zijn gemaakt door grote Venetiaanse kunstenaars als Tiepolo en Visconti. Het paleis met drie verdiepingen wisselde door de eeuwen heen geregeld van eigenaar en was ooit eigendom van de Engelse romantisch dichter Robert Browning, die er in 1889 overleed. Tegenwoordig is er het Museum van 18de-eeuws Venetië gevestigd.

The Scuola Grande di San Rocco was one of the many “Scuole Grandi” in Venice, typically established by the church for charitable purposes. The “Great School” of San Rocco was founded in the 15th century by a group of Venetian aristocrats, although other schools in Venice at the time were more egalitarian - there was no rule against lower classes joining. The structure of these “Great Schools” was similar from building to building, with a large meeting hall on the main floor and more private meeting rooms on the upper floor. The Scuola di San Rocco was founded in 1478, but the building to house the confraternity wasn’t complete until 1560. The building that is still known as the Scuola of San Rocco is next to the church of San Rocco, from which the society took its name. The main draw of a visit to the Scuola Grande di San Rocco is to see the many paintings by the master Tintoretto.

Het bekendste plein van Venetië is het Piazza San Marco, maar een van de grootste pleinen van Venetië vind je in de wijk Dorsoduro. Campo Santa Margherita is genoemd naar de kerk op het plein, die nu in gebruik is voor literaire lezingen van de universiteitsbibliotheek. Het is nog steeds een bezoek waard, net als het schoolgebouw van Santa Maria dei Carmini. Op het plein wordt een reguliere markt gehouden en er is een supermarkt, waar bezoekers doorheen kunnen lopen. Maar Campo Santa Margherita is vooral geliefd, omdat je er heerlijk tot rust kunt komen of als voorbereiding op een avondje stappen in Venetië. Er zitten aan de straatjes diverse bars en cafés.