Venetië bezienswaardigheden

Het paleis Contarini del Bovolo zit verstopt in een zijstraatje niet ver van het Canal Grande in Venetië. Het is alleen al een bezoek waard door het prachtige trappenhuis met een wenteltrap aan de voorzijde van het gebouw. Deze trap werd in 1499 aan het bestaande gebouw toegevoegd en werd ontworpen door Giorgio Spavento. Een indrukwekkende serie bogen, die omhoog lopen rond een prachtige stenen toren en daarmee het idee geven van een slakkenhuis.

De kenmerkende trappen werden door Orson Welles in 1952 op film vastgelegd in zijn bewerking van Othello van Shakespeare. Sindsdien is het een populaire toeristische attractie, met prachtige uitzichten vanaf het dak. Ook heb je hier de mogelijkheid een unieke foto te maken.

De marmeren gevel en oogverblindende ramen met spirografische motieven maken van Santa Maria dei Miracoli een prachtige plek. De kerk ligt op de oever van het Miracoli-kanaal en is aan het einde van de 15de eeuw gebouwd, ter ere van een heilig icoon van Maria, dat op deze plek te vinden was. Dit icoon was beroemd vanwege een aantal wonderen. Zo zou het verantwoordelijk zijn geweest voor de herrijzenis van een man die in het kanaal van Giudecca was verdronken. De kerk Santa Maria dei Miracoli werd opgericht om de groeiende aantallen pelgrims te kunnen verwelkomen.

Tegenwoordig is met name het beroemde renaissance-ontwerp van architect Pietro Lombardo de publiekstrekker van de kerk. De meerkleurige marmerpartijen, pilasters en versierde reliëfs doen vermoeden dat het hier om een veel grotere kerk gaat. Het mooiste punt om de buitenzijde te bekijken is aan de oever, maar ook binnen is het erg indrukwekkend. Zo vind je daar het legendarische icoon ‘I Miracoli.

Venetië is een van de meest schilderachtige bestemmingen van Italië. Daarom is het er ook altijd erg druk. Maar de echte kenners zeggen dat Dorsoduro, een van de zes wijken van de stad, met een mooi museum, heerlijk eten, indrukwekkende architectuur en veel oude kerken maar een fractie van die drukte heeft.

Bezoekers kunnen langs de gracht wandelen en de Gallerie dell’Accademia bezoeken, waar tientallen werken te zien zijn van een aantal van de veelgeprezen schilders uit Venetië. Of ga naar de Peggy Guggenheim Collection, met een al even indrukwekkende verzameling moderne kunst.

De San Sebastiano, een van de bekendste kerken in de wijk, biedt bezoekers toegang tot sierlijke plafondschilderingen en vergulde altaars, maar dan zonder de drukte. Zoek je smaakvolle souvenirs voor weinig, dan slaag je vast op Calle Sant’Agnese.

De Madonna dell’Orto is een kleine kerk in Venetië, gebouwd in de 14de eeuw door een religieuze orde die niet meer bestaat. Ongeveer 100 jaar na de bouw werd het overgenomen door een ander broederschap. Nog weer 200 jaar later gebeurde dat nogmaals en in 1787 werd de kerk staatseigendom.

De Madonna dell’Orto werd heropend in 1868 en onderging diverse restauraties in de 20ste eeuw. Hoewel de kerk officieel is gewijd aan de Heilige Christoforus is deze het meest bekend onder de bijnaam “Madonna dell’Orto”, dat “Madonna van de boomgaard” betekent. Die naam komt van een beeld van de maagd Maria, dat in de 15de eeuw voor een andere kerk was gemaakt, maar daar geweigerd werd. Vervolgens kwam het in een nabijgelegen boomgaard terecht. Het beeld wordt wonderlijke krachten toegeschreven en werd ondergebracht in deze kerk. Het is nog steeds te zien in de San Maurokapel.

Het bekendste plein van Venetië is het Piazza San Marco, maar een van de grootste pleinen van Venetië vind je in de wijk Dorsoduro.

Campo Santa Margherita is genoemd naar de kerk op het plein, die nu in gebruik is voor literaire lezingen van de universiteitsbibliotheek. Het is nog steeds een bezoek waard, net als het schoolgebouw van Santa Maria dei Carmini. Op het plein wordt een reguliere markt gehouden en er is een supermarkt, waar bezoekers doorheen kunnen lopen. Maar Campo Santa Margherita is vooral geliefd, omdat je er heerlijk tot rust kunt komen of als voorbereiding op een avondje stappen in Venetië. Er zitten aan de straatjes diverse bars en cafés.

The Scuola Grande di San Rocco was one of the many “Scuole Grandi” in Venice, typically established by the church for charitable purposes. The “Great School” of San Rocco was founded in the 15th century by a group of Venetian aristocrats, although other schools in Venice at the time were more egalitarian - there was no rule against lower classes joining.

The structure of these “Great Schools” was similar from building to building, with a large meeting hall on the main floor and more private meeting rooms on the upper floor. The Scuola di San Rocco was founded in 1478, but the building to house the confraternity wasn’t complete until 1560. The building that is still known as the Scuola of San Rocco is next to the church of San Rocco, from which the society took its name.

The main draw of a visit to the Scuola Grande di San Rocco is to see the many paintings by the master Tintoretto.

In de wijk Castello in Venetië ligt het plein Campo Santa Maria Formosa. Het is een levendig plein, genoemd naar de 15de-eeuwse kerk die hier in de buurt staat. Het gebouw heeft twee gevels, waarvan de meest sierlijke in barokstijl aan de kant van het plein te vinden is.

Aan het plein staan ook het 13de-eeuwse Palazzo Vitturi en het 17de-eeuwse Palazzo Ruzzini. Beide gebouwen zijn nu in gebruik als hotel, maar hebben het meeste van hun oorspronkelijke uitstraling behouden. Bezoekers kunnen genieten van de lokale bevolking, die graag winkelt in dit gebied, of van de kinderen, die op het plein spelen.

Als u aankomt in Venetië, vanuit andere Italiaanse steden of vanuit andere plekken in Europa, komt u waarschijnlijk aan op Station Santa Lucia. Dit is het hoofdstation voor de treinverbindingen van de stad en het belangrijkste vervoerknooppunt van de historische stad. Het mooie modernistische gebouw uit de 20ste eeuw is het werk van de architecten Mazzoni en Vallot en staat prominent op de noordoever van het Canal Grande, met dagelijks meer dan 80.000 passagiers.

Er zijn talloze manieren om vanaf het station naar de stad te komen, maar de meest sfeervolle manier is om een watertaxi over het kanaal te nemen.

Bij een tocht over het Canal Grande in Venetië is er één paleis dat zeker een bezoek waard is: het Palazzo Santa Sofia. Deze villa aan de waterkant uit de 14de eeuw is meer bekend onder de naam Ca' d'Oro, door de gouden details die ooit de gotische buitenkant sierden. Andere kenmerken van het paleis zijn door de jaren heen ook veranderd, zoals de trap aan het binnenplein en de balkons, die werden verwoest door een voormalige eigenaar.

Maar de laatste private eigenaar van Palazzo Santa Sofia, Baron Giorgio Franchetti, had andere plannen. Na zijn dood liet hij het na aan de Italiaanse overheid, samen met de kunstcollectie, meubels, onderscheidingen, tapijten en meer, zodat er een betere toekomst voor het paleis en de kostbaarheden in het verschiet lag (veilig voor de dreiging van stijgend water). Ondertussen kunnen bezoekers nu de binnenzijde bekijken, een galerie met de collectie van de baron, en genieten van de indrukwekkende uitzichten over de grachten vanuit het pand.

Op de zuidwestelijke oever van het Canal Grande in Venetië, staat het uit 1649 stammende Ca’Rezzonico. Hoewel de bouw door barokarchitect Baldassare Longhena toen begon, werd die niet voltooid. Pas vanaf 1751 ging de bouw verder op bevel van de rijke familie Rezzonico. Zij gaven de opdracht aan architect Giorgio Massari om er het grootste woonhuis van Venetië van te maken. De buitenkant wordt gekenmerkt door zuilengangen, portieken en boogvormige ramen in grote nissen. Aan de binnenzijde zijn er marmeren trappen, kamers met veel goud en enorme balzalen, waar veel uitgebreide schilderingen en kunst met gezichtsbedrog in trompe-l'oeil-stijl te zien is. Deze werken zijn gemaakt door grote Venetiaanse kunstenaars als Tiepolo en Visconti. Het paleis met drie verdiepingen wisselde door de eeuwen heen geregeld van eigenaar en was ooit eigendom van de Engelse romantisch dichter Robert Browning, die er in 1889 overleed. Tegenwoordig is er het Museum van 18de-eeuws Venetië gevestigd.

Op een korte afstand te voet vanaf de oever van het Canal Grande, ligt de Chiesa di San Vidal. Deze elegante kerk is een van de minder bezochte kerken van Venetië en tegenwoordig in gebruik als concertzaal. Het gebouw stamt al uit de 11de eeuw, maar de opvallende klassieke gevel is er bij een renovatie in de 17de eeuw door architect Antonio Gaspari aan toegevoegd.

De meeste bezoekers komen hier voor een van de reguliere concerten van barokmuziek door het bekende ensemble Interpreti Veneziani. In het gebouw zijn ook indrukwekkende kunstwerken van Piazzetta, Carpaccio en Pallegrini te zien.

Burano is one of the islands in the Venice lagoon. It is famous for its colorful houses and lace-making. You can watch the skilled women working and see why it takes months to make even the smallest piece; each lace-maker specializes in a particular stitch. Not surprising then that a lot of the lace currently for sale in Venice is knocked off in factories far far away; another example of Venice’s traditional crafts becoming too expensive for the modern world.

Burano’s other claim to fame is its color: every house is painted a bright shade of blue, yellow, pink, purple. Put this with the washing flapping in the breeze, the window boxes of red geraniums, and the painted saints in their wall niches and you feel like you're at a permanent festival.

Zo’n 107 kilometer ten noorden van Venetië ligt het Meer van Misurina. Dit natuurlijke water in de Dolomieten was in 1956 gastheer van de schaatswedstrijden tijdens de Olympische Spelen. Dit is de perfecte trip vanuit Venetië, als je van bergen, water en frisse lucht houdt. Langs de oever van het meer liggen diverse hotels.

Het meer ligt dicht bij de plaats Cortina d’Ampezzo, waar in 1956 de Olympische Spelen werden georganiseerd. Er loopt een ruim 2½ kilometer lang pad om het meer, dat maximaal 4½ meter diep is. Vanuit elk van de hotels heb je een schitterend uitzicht op de bergen in de buurt.